Yepyeni Başlangıçlar

 Ben hangisiyim dediğiniz zamanlar oldu mu? Her şeyi yapabilecek imkana ve hevese sahip olup hiçbir şey yapamadığınız..? Bir çıkmazın içinde hangisi olduğunuzu şaşırdığınız anlar oldu mu mesela? Dünyada başarılı olan onca isimlerin yanında kendinizi bir hiç gibi hissettiniz mi? Her başladığınız işte çuvalladınız mı, içinizdeki yeteneği yansıttınız mı? Sahi siz hangisisiniz? Her zaman yeni bir başlangıcı yapıp bitirmeye kararlı olan mı? Başladıktan sonra yarım bırakan mı? En iyisi olabileceğiniz ihtimali varken her şeyi normalleştiren mi? Mutlu hissetiğiniz anlarda dünyayı güzelleştirebileceğiniz zamanı mutsuz hissetiğiniz anlardaki umutsuzlukla harcayan mı? Kötü yorumlar yüzünden hayellerinden vazgeçen mi? Asla olamayacağını düşündüğü için hayallerinden vazgeçen mi? İnsanlar bir halt bildiklerini sanıyorlar. Bende onlardan biriyim, sizde. Ama kimse tam olarak ne doğru bilmiyor, hangisi? Hiçbirimiz tam olarak bilmiyoruz doğru olanı, hepimizin eksiklilikleri var. Hiçbir şey bilmemek bir

Cidden kendiniz gibi hissediyor musunuz? Verdiğiniz kararlarda ya bu ne düşünür acaba diyor musunuz mesela? Giydikleriniz, söyledikleriniz, çizdikleriniz, planlarınız, hayalleriniz başkalarına ne katacak ki? Belki de nasıl mutlu olduğumuza bakmalıyız, ne yaparak mutlu olduğumuza. Mesela yazıyorum, şarkı söylüyorum, ukulele çalıyorum çünkü buna ihtiyacım var. Çünkü kendimi tanımak istiyorum, umutlarımın anlık kalmasını istemiyorum. İçimdekileri yansıtmak istiyorum, yolunda gitmeyen olayları içimden atmak istiyorum. Çünkü ben böyle mutluyum. Kimse mükemmeli seçemiyor, kusursuz kararlar veremiyor. Hangi bakış açısıyla bakarsanız bakın tüm kararlarda bir kusur bulursunuz zaten. Önemli olan nasıl baktığımızla bağlı değil mi? Aldığımız kararlar bizi geliştirmez mi? Şu an hayallerimle kendimi geliştirmek için harcadığım efor arasında uçurum var. Bu uçurumu kapatmalıymışım gibi hissediyorum. Çünkü şu an elimde olan tek şeyide kaybediyorum. Zaman. Şu an sahip olduğum tek güvencem zaman ve

Unutmak… Unutmak birini hayatınızdan çıkartmak gibi. Ne kadar kolay tek bir kelime sadece. Bu kelimeden nefret ettiğim kadar hiçbir şeyden nefret etmiyorum. Ne yaşattığının farkında olmayan çok insan var. Keşke haklılığımızı insanlara anlatmak kolay olsa. Ama boşverin anlamak isteyen anlıyor zaten. İstemeyen unutuyor. Ya unutulan? Yaşadıklarını hakediyor mu ? Unutulmayı hakeder mi bir insan? Çok acımasızca. İnsanın kendini sorgulamayıp karşıdakini suçlaması, sorumlu tutması… Bu insanlar kendilerine verilen değeri haketmiyor. Bizi unutan, değer vermeyen insanlar için üzüldüğümüz her an onların egosunu besliyoruz, zamanımızı kaybediyoruz, değerini haketmeyen bir insana daha fazla değer katıyoruz. Bu dünyada adaleti sağlayan insanlar olduğu kadar, adaletsizliğin nedenide insanlar. Üzgünüm ama bu hiçbir şey değiştirmiyor. Her saniyesi kıymetli olan yaşamımızı dakika dakika harcıyoruz. Üstelik bir hiç uğruna. Üzülmek için çok kısa bir yaşamımız var. Hayatımızı boş insanlar yüzünden kirl

 Bazen sadece insanların çekip gidişini izliyoruz. Hayatımızdan yavaşça, aniden yok oluşlarını… Sizce sadece ölüm mü ayırır insanları? Ne kadar değer versenizde yetmiyor bazen. Nankörüz işte insanlar olarak. Hep daha fazlasını istiyoruz, elimizdekiyle yetinmeyi beceremiyoruz. Kaybedince anlıyoruz değerini sadece. Verdiğimiz değer kendimize verdiğimiz değerden fazla olursa üzülüyoruz. Kaybettiğimiz insanla geçirdiğimiz zamana üzülüyoruz. Belki hiç o anıları yaşamasaydık, güzelin farkına varmasaydık, bu kadar üzülmezdik çünkü kötünün anlamı kalmazdı. Ama bir duyguyu hissedipte hissetmemek, olupta olmaması dünyanın en berbat hissi.  Sadece ölüm ayırmaz insanları, belki de ölümden ne kadar korkuyorsak tüm duygulardan o kadar korkmalıyız. Yoksa ihanete uğruyoruz, hissettiğimiz tüm güzel duygular ihanet ediyor bize zamanla. Kaybetmiş, değersiz hissediyoruz. Bu yüzden en çok kendine güvenmeli insan. Başkasının sevgisine muhtaç olcak kadar alçalmamalı. İşte bu yüzden hiçbir şey sizden öneml

Bir insanı kusursuz yapan o kişinin kusurlarıdır. Sevmek olmasa belki mükemmel kelimesi anlamsızlaşırdı. Mükemmel olduğu için sevmeyiz ki sevdiğimiz için mükemmeldir o. Günümüzde güzellik birini sevmek için yeterli insanlar için. Dışının güzel gözükmediğini düşündüğü için içini merak etmiyor insanlar. Ama sorsak sevmek nedir diye anlatır dururlar. Acaba onlar yüzünden kaç insan aynaya her bakışında eksik hissediyor kendini? Tiksiniyor kendinden. Küçük Prensin de dediği gibi gözler yetmez yüreğiyle bakmalı insan. Yüreğiyle bakarsa gerçeği görebilir. Yoksa patatese makyaj yapıp ona aşık olabillirsiniz :) Fotoğrafta güzel çıkmak kolay tabii. Fotoğrafta karakterini göremezsiniz, fikirlerini bilmezsiniz, çok basit zoru düşünmek yürek ister çünkü.  Ama yeter artık gerçekten şu kelimeyi bile anlamsızlaştırabiliyoruz artık hayatımızda. Aynaya bakın sadece şişman ya da kısa olduğunuzu görmeyin, kolunuzdaki yara izine odaklanın bir kediyi ağaçtan kurtarmak için oluşan yara izine, şimdi siz o ay