Karmaşık Duygular

-


 Bazen sadece insanların çekip gidişini izliyoruz. Hayatımızdan yavaşça, aniden yok oluşlarını… Sizce sadece ölüm mü ayırır insanları? Ne kadar değer versenizde yetmiyor bazen. Nankörüz işte insanlar olarak. Hep daha fazlasını istiyoruz, elimizdekiyle yetinmeyi beceremiyoruz. Kaybedince anlıyoruz değerini sadece. Verdiğimiz değer kendimize verdiğimiz değerden fazla olursa üzülüyoruz. Kaybettiğimiz insanla geçirdiğimiz zamana üzülüyoruz. Belki hiç o anıları yaşamasaydık, güzelin farkına varmasaydık, bu kadar üzülmezdik çünkü kötünün anlamı kalmazdı. Ama bir duyguyu hissedipte hissetmemek, olupta olmaması dünyanın en berbat hissi. Sadece ölüm ayırmaz insanları, belki de ölümden ne kadar korkuyorsak tüm duygulardan o kadar korkmalıyız. Yoksa ihanete uğruyoruz, hissettiğimiz tüm güzel duygular ihanet ediyor bize zamanla. Kaybetmiş, değersiz hissediyoruz. Bu yüzden en çok kendine güvenmeli insan. Başkasının sevgisine muhtaç olcak kadar alçalmamalı. İşte bu yüzden hiçbir şey sizden önemli değil. <3
Motivasyon yazısı gibi olmuş, iyi ki olmuş. Ya vallahi mutlu bir insanım ben.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Altın Gibi Parla!

-
 Henüz-olmayan-dostlarım- yavaş yavaş okuyun veeee arkadaki müzik 'Pachelbel - Canon In D' güzel okumalar !       Her gün aynı umutlarla uyanamıyoruz bu sabaha. Aynı önyargılarla yaklaşamıyoruz insanlara, aynı duygularla bağlanamıyoruz, sevmeyi denesekte sevemiyoruz, derdimizi anlatamıyoruz. Karmaşık duyguların içinde aldığımız yanlış kararlar bile olgunlaştırıyor bizi. Kalbimize sığmayan mutluluk dolu anıları, her güne başlarkenki umudumuzu, hayatımızın en güzel gününü, bizi koşulsuz seven insanları, elde ettiğimiz başarıları, bilinmezliklerle dolu hayatımızda her gün çoğalan hayallerimizi düşünüp gülümsüyoruz. Hadi tam şu an gülümseyin. Düşünün bakalım, o kadar gülmüşsünüz ki karnınız ağrıyor olsun, o ağrı o kadar tatlıdır ki gülmekten kendinizi alamıyorsunuzdur. Belki yaşadığımız tüm sorunlara böyle bakmalıyız. Güzelce ilerlemeye devam eden zamanın içinde çalan bir alarm gibi. Uyanınca ayılıyorsunuz, hatalarınızı farkedip daha güzel başlangıçlar yapıyorsunuz. Özgürsünüz
Devamı

Anlamsız

-
Sizden ricam yavaşça okuyun. Ayrıca arkada Beethoven-Moonlight Sonata' yı açabilirsiniz.     Yine bir gece hissettiğim duygularda boğuldum ben.  Cevabını bulamadığım sorularla geçirdim zamanımı.  Onca ağır duyguyu tam sol tarafımda hissetmem çok garip geliyordu.  Hangi cümleyi kursam anlamsızdı. Hep kitaplarda aradım doğruları ama kalbin aynası kitaplar mıdır? O çok içtenlikle hissettiğiniz duygular varya işte onları hiçbir cümle karşılamıyor. Bağırın, ağlayın yetmiyor. Sonrasında doğru gelmiyor öncesinde içinize sığmıyor. Atamıyorsunuz işte. Belki mutluyken anlamsızlaşan bu paragraflara üzgünken ihtiyacınız olacak. Hangi kitap gösterirdi doğruyu, hangi şair yansıtırdı duygumu? Hangi şarkı anlatırdı, sahi kim anlardı? Çaresizlik içime işlemiş gibiydi. Her olayda kusur aramak gibi. Hissetmeden yaşamak gibi. Ne yazsam tatmin eder ki beni? Ne yazsam anlatabilirim? Bir yazı ne kadar anlamlı olabilir? Alfabedeki harfler kadar sınırımız. Ömrümüz kadar yaşamımız….. Yaşamaktan çoktan vaz
Devamı

İçimizdeki Mavi

-
Selammmm(asla olamayacak olan dostlarım). Ergenlik part bilmem kaç. İyi okumallaar:)) İstediğiniz şarkı olur vallahi sakin olsun yeterli.  Tamam, başlıyoruz.   Tek bir yıldız bile göremediğim gökyüzüne baktım bir süre. Belki hiçbir zaman bu kadar fazla olmayan cesaretim fazlalaşıyordu, baktıkça kendimi buluyordum sanki. Yeni hayaller, söylenmeyen sözler, asla gerçekleşmeyecek umutlar… Kim bilir kaç insanın içinde umutlarını barındıran kocaman bir ekran vardı önümde. O kadar  kusursuz ki baktıkça güzelleşiyor, tüm yıldızlara sahip olmak istiyordum. Her şeyden soyutlanmış hissetim. Geleceğin bize neler sunacağını bilmediğimiz, her seferinde karşımıza değişik duyguları çıkartan bilinmezliklerle dolu bir yaşam. Hayallere bağlandığımız ama bir yandan yaşamayı unutmamamız gereken bir yaşam:) Hayalim her şeyin güzel olması ama her şey nasıl güzel olur ki? Bilmiyorum. Bilmeden kaç insan kırdık acaba, kaç insanın gülüşünün sebebi olduk, ne kadar sevdik, ne kadar sevildik, ne kadar çabaladı
Devamı